هارد درایوهای آینده ممکن است از جنس DNA باشند!

بر اساس گزارشی منتشر شده در سال 2019، ما هر روز 95 میلیون عکس و ویدئو در اینستاگرام، 500 میلیون توییت در توییتر و 294 بیلیون ایمیل ارسال می کنیم و تمامی این اطلاعات باید به صورت فیزیکی بر روی هارد درایوها و سرورهای سراسر دنیا ذخیره شوند. مشکل اینجاست که ممکن است این رسانه های سنتی ذخیره سازی دیگر قادر به پیشروی با جریان عظیم داده ای که در دهه آینده بطور قطع سرریز خواهد شد، نباشند.

اما راه حل چیست؟ هارد درایوهای آینده ممکن است چیزی بسیار قدیمی باشند، چیزی که درون هر انسانی که این مقاله را می خواند وجود دارد: DNA.

دی اکسیریبونوکلئیک اسید یا DNA، مولکولی است که مشخص می کند که یک عضو چگونه رشد خواهد کرد. یک مولکول DNA شامل 4 پایه نیتروژن است: آدنین (A)، تیمین (T)، گوآنین (G) و سیتوزین (C). دنباله های از این پایه ها دستوراتی را تشکیل می دهند که تعیین می کند که یک سلول چطور باید رشد کند، که این موضوع بر چیزهایی نظیر رنگ مو، چشم، قد و غیره تاثیر می گذارد. در واقع DNA دفترچه راهنمایی است برای ساختن یک بدن.

DNA  همچنین قادر است تا حجم سرسام آوری از اطلاعات را در خود نگه دارد: 215 پتابایت (1 پتابایت حدود 100 میلیون گیگابایت ) از داده در 1 گرم!
رسانه های سنتی نظیر نوارهای مغناطیسی و حافظه های فلش، به مرور زمان یا استفاده مداوم از عمرشان کاسته می شود. DNA هم رو به افول می رود ولی با سرعتی بسیار بسیار کم: بسته به شرایط نگهداریش، می تواند هزاران یا حتی دهها هزار سال دوام بیاورد.

بنابرین جای تعجب ندارد که محققان به این سیستم ذخیره سازی طبیعی به چشم ابزاری برای نگهداری جریان های بی امان داده نگاه می کنند.

“هیونجون پارک”، مدیرعامل شرکت “کاتالوگ” که بر روی ساخت پلتفورمی برای رسانه ذخیره سازی بر پایه DNA کار می کند، می گوید:

“ما دوباره به طبیعت بر می گردیم تا الهامی برای توسعه این رسانه جدید بیابیم.”

ایده ذخیره اطلاعات بر روی DNA، از دهه 60 میلادی توسط یک دانشمند کشور شوروی پیشنهاد شده بود. از آن زمان به بعد، دانشمندان تلاش های بسیاری برای عملی شدن آن انجام دادند، اگرچه موانع بزرگی سد راه است.

آقای پارک می گوید:

“موانعی که جلوی پیشرفت این تکنولوژی را می گیرد، این حقیقت است که این کار بسیار گران و برای ثبت حجم عظیمی از اطلاعات بسیار کُند است.”

بر اساس گزارشی که در سال 2018 منتشر شد، به صرفه ترینِ این نوع تکنولوژی چیزی حدود 3500 دلار برای نوشتن و 1000 دلار برای خواندن به ازای هر مگابایت داده هزینه دارد! بنابرین چیزی که موستانگ پیشنهاد می کند اینست:

از الان درایوهای SSD خودتان را بازنشسته نکنید!

[*] اگر به مطالب علمی از این دست علاقه دارید، همیشه می توانید جذابترین ها را در قسمت پادوک تازه ها از وبسایت موستانگ دولوپر بیابید.