دسته ها
دسته‌ها
- php (1)
- امنیت (6)
- اندروید (3)
- اینترنت (2)
- برنامه نویسی (14)
- بوت استرپ (1)
- پایتون (1)
- تازه ها (22)
- ترفند ها (30)
- تکنولوژی های جدید (1)
- جاوا (2)
- جاوا اسکریپت (2)
- سئو (1)
- سخت افزار (4)
- صنعت بازی (1)
- صنعت رباتیک (1)
- طراحی وب (14)
- عکاسی (1)
- فضاهای ذخیره سازی (1)
- فلاتر (1)
- گوشی های هوشمند (1)
- متفرقه (1)
- موبایل (3)
- نرم افزار (17)
- هوش مصنوعی (4)
- وب (1)
- وردپرس (7)
- ویدئو های آموزشی (24)
متغیرها و تایپ ها
ساختار اصلی یک زبان برنامه نویسی را تایپ ها و یا انواع داده ی آن زبان مشخص می کنند. پیشتر گفتیم که جاوا یک زبان شیئ گرا است. اما این بدان معنی نیست که تمامی تایپ هایش شیئ باشند. در واقع، جاوا از دو نوع از تایپ ها تشکیل شده است: پایه ای یا اولیه (primitive) و غیر اولیه (non-primitive). که موستانگ در این درس قصد دارد شما را با تایپ ها اولیه آشنا کند.
انواع تایپ ها در جاوا
- byte (عدد، 1 بایت)
- short (عدد، 2 بایت)
- int (عدد، 4 بایت)
- long (عدد، 8 بایت)
- float (عدد اعشاری، 4 بایت)
- double (عد اعشاری، 8 بایت)
- char (یک کاراکتر، 2 بایت)
- boolean (درست یا غلط ، 1 بایت)
همان طور که ذکر شد، این ها لیستی از انواع داده و یا تایپ های پایه ای هستند. اما ما برای اینکه برنامه جاوا خودمان را بنویسیم، باید یک سری متغیر (variable) از تایپ های مختلف تعریف کرده، مقادیری (value) به آن ها اختصاص داده و در طول برنامه از آن ها استفاده کنیم.
نکته: به جاوا اصطلاحاً یک زبان strong typed می گویند. بدین معنا که متغیرها قبل از اینکه استفاده شوند باید حتما تعریف شوند.
در ادامه، روش درست تعریف متغیر از هر نوع از تایپ ها را با مثال برایتان شرح می دهیم.
اعداد
برای تعریف و مقداردهی یک متغیر از نوع عدد از قانون زیر استفاده کنید:
int myNumber;
myNumber = 5;
یا می توانید با هم ادغام کنید:
int myNumber = 5;
در واقع، myNumber در اینجا یک متغیر از نوع عدد (4 بایتی) بوده که مقدار 5 به آن اختصاص داده شده است (عملگر = ، یک مقدار را به متغیر اختصاص می دهد، دقت کنید که این عملگر به معنای مساوی بودن نیست و با عملگر == که در درس بعدی توضیح داده خواهد شد، متفاوت است).
برای تعریف یک عدد اعشاری 8 بایتی (double) از قانون زیر استفاده کنید:
double d = 4.5;
d = 3.0;
اگر بخواهید عدد 4.5 را به صورت float (عدد اعشاری 4 بایتی) داشته باشید، باید آن را تبدیل کنید (به مثال زیر توجه کنید):
float f = (float) 4.5;
یا می توانید از این دستور استفاده کنید (استفاده از f، یک راه ساده تر برای تبدیل به float است):
float f = 4.5f; // (f is a shorter way of casting float)
نکته: جملاتی که بعد از // نوشته می شوند، کد نیستند و تنها عباراتی هستند که برنامه نویس برای توضیح کد خود می نویسد و اصطلاحاً به آنها کامنت می گویند. اگر کامت شما بیش از یک خط باشد، می توانید آن را مابین */ و /* قرار دهید.
کاراکترها و رشته ها (Characters and Strings)
در جاوا یک کاراکتر تایپ مختص خود را دارد و یک عدد نیست، برای کاراکترها از قانون زیر استفاده می شود:
char c = 'g';
مجموعه ای از کاراکترها، رشته (string) را می سازند. دقت کنید که رشته یک تایپ اولیه نیست و جاوا قوانین ویژه ای برای آن دارد و ما در اینجا تنها اشاره کوچکی به آن می کنیم.
در زیر روش های مختلفی برای استفاده از یک رشته را مشاهده می کنید:
// Create a string with a constructor
String s1 = new String("Who let the dogs out?"); // String object stored in heap memory
// Just using "" creates a string, so no need to write it the previous way.
String s2 = "Who who who who!"; // String literal stored in String pool
// Java defined the operator + on strings to concatenate:
String s3 = s1 + s2;
برای اتصال دو رشته به هم می توانیم از عملگر + استفاده کنیم.
همچنین می توانیم برای اتصال یک رشته به تایپ های اولیه دیگر نیز از آن استفاده کنیم:
int num = 5;
String s = "I have " + num + " cookies"; //Be sure not to use "" with primitives.
متغیر از نوع بولین (boolean)
هر عملگر مقایسه ای (مثل > یا <) در جاوا تایپ بولین را بر می گرداند. بر خلاف زبان های دیگر، فقط دو مقدار خاص را قبول می کند: درست (true) یا غلط (false).
boolean b = false;
b = true;
boolean toBe = false;
b = toBe || !toBe;
if (b) {
System.out.println(toBe);
}
int children = 0;
b = children; // Will not work
if (children) { // Will not work
// Will not work
}
int a;
boolean b = true;
boolean c = false;
a = b + c; //The following line will give an error
System.out.println(a);در نهایت
[*] در این درس، با انواع داده یا تایپ های اولیه در جاوا آشنا شدیم. بنابرین، از این بعد می توانید در برنامه های خود، تعدادی زیادی از متغیرها را از این تایپ ها تعریف کرده و استفاده کنید. اما همان طور که در درس های آینده می آموزید، بخش زیادی از متغیرهایی که لازمتان می شود، از نوع تایپ ها غیر اولیه هستند (نظیر رشته ها، آرایه ها و اشیاء) که در ادامه بیشتر با آن ها آشنا می شوید. پس حتماً درس های آتی را مطالعه بفرمایید.
نمودار زیر، انواع تایپ ها در جاوا را نمایش می دهد.
[*] اگر هر گونه سوال و یا ابهامی در این درس برایتان پیش آمده، می توانید در پایین این نوشته و در قسمت دیدگاه ها آن را ثبت کرده و با موستانگ به اشتراک بگذارید. همچنین پیشنهاد می کنیم که برای تمرین کد نویسی، حتماً سری به مانِژ بزنید.
